Trasa: z Przełęczy Lisiej na Błędne Skały

Przełęcz Lisia (780) – znaki zielone – Ptak (815) – znaki czerwone – Rozdroże na Skalniaku (870) – bez znaków i ścieżka przyrodnicza – Droga Stu Zakrętów (670) – znaki niebieskie – Rozdroże pod Lelkową (730) – szlak rowerowy – Bukowina Kłodzka krzyżówka (700) – znaki zielone – Bukowina Kłodzka (710) – znaki niebieskie – Pod Bukowiną (670) – znaki żółte – Błędne Skały (853) – znaki czerwone i zielone – Przełęcz Lisia. Długość: 15 km. Suma podejść: 450 metrów.

Uwaga! Ostatnia szansa (jesień 2019) by pokonać szlak czerwony przez grzbiet Skalniaka przed jego przeznakowaniem na północne zbocze. O dziwo Parkowi Narodowemu Gór Stołowych nie przeszkadzały wcześniej imprezy sportowe na tym odcinku szlaku oraz wykonanie szerokiej drogi leśnej od Błędnych Skał niemal pod sam szczyt Skalniaka, teraz okazuje się że konieczna jest “ścisła ochrona przyrody” tamtejszej – być może rozległych, zajętych przez brzozy, wylesień. Stąd też turysta będzie musiał odtąd dreptać szosą na Ostrą Górę by dojść do Błędnych Skał.

Nowy wariant trasy po likwidacji szlaku czerwonego przez Skalniak: Bukowina Kłodzka (710) – znaki niebieskie – Pod Bukowiną (670) – znaki żółte – Błędne Skały (853) – ścieżka przyrodnicza – Droga Stu Zakrętów (670) – znaki niebieskie – Rozdroże pod Lelkową (730) – szlak rowerowy – Bukowina Kłodzka krzyżówka (700) – znaki zielone – Bukowina Kłodzka (710). Długość: 10 km. Suma podejść: 250 metrów.

Z niższego parkingu na Przeł. Lisiej (a właściwie kilku miejsc postojowych przy wyjściu na Białe Skały) idziemy za znakami zielonymi, krótko podchodząc wśród jagodzisk i zwalisk skalnych lasem na niewielki grzebień Ptaka (841 m).

Ścieżka na Ptaka

Z miejsca gdzie szlak skręca w lewo, w piaszczystą ścieżkę możemy dojść po ok. 100 metrach w prawo do pozostałości Fortu Karola wśród skał Ptaka, związanego z okresem walk austriacko-pruskich o Śląsk w XVIII wieku. Jak wiemy Prusy zdobyły ostatecznie na Habsburgach Śląsk, bez południowej części ziemi nyskiej oraz ziemi karniowskiej, a także nie należącą historycznie do Śląska ziemię kłodzką, czemu zawdzięczamy m.in. rozbiory Polski a także to że najwyższa część Gór Stołowych znajduje się obecnie na terenie Polski. Choć ów blokhauz wybudowali Prusacy by ową granicę utrwalić nazwa, podobnie jak sąsiedniego Karłowa, pochodzi od zmarłego w roku 1740 cesarza Karola VI, którego śmierć i zamieszanie z sukcesją Marii Teresy wykorzystał Fryderyk II do zagarnięcia Śląska.

W ruinach Fortu Karola

Na dawnym bastionie fortu znajduje się zarastający punkt widokowy, z którego obecnie można oglądać płaskowyż Karłowa, oba Szczelińce oraz południową część Gór Kamiennych z najwyższymi partiami Gór Sowich w oddali.

Panorama z ruin Fortu Karola

Wracamy na główny szlak, który łagodnie obniża się na płytkie siodło między Ptakiem a Skalniakiem, którym prowadzi linia energetyczna oraz gdzie dochodzą znaki żółte z Białych Skał na Przełęcz między Szczelińcami oraz dalekobieżny Główny Szlak Sudecki znakowany kolorem czerwonym.

Skałka w rejonie Ptaka / Krzyżówka między Ptakiem a Skalniakiem

Wybieramy te ostatnie, które biegną w lewo, wkrótce rozpoczynając strome, lecz bardzo krótkie podejście na wschodnią ostrogę Skalniaka zwaną Lisim Grzbietem. Po prawej z przecinki ponownie otwiera się widok na oba Szczelińce, po lewej – na pobliskie Narożnik i Kopę Śmierci, z Górami Bystrzyckimi i Orlickimi w tle.

Szczelińce / Narożnik i Kopa Śmierci z podejścia na Skalnik

Gdy teren się wypłaszcza na lewo od szlaku znajduje się platforma z jeszcze bardziej rozległą panoramą – niestety przed południem dalej oddalone pasma górskie, w tym Masyw Śnieżnika są zwykle prześwietlone przez słońce. Wyraźnie za to widać rozległy płaskowyż Rogowej Kopy z tzw. Sawanną Łężycką.

Tarasy na Skalniaku

Wracamy do głównego szlaku, który lekko się wnosząc doprowadza do niewielkich, obecnie niemal kompletnie zarośniętych już skałek.

Na Lisim Grzbiecie

Następny odcinek jest pozbawiony skał i kamieni, prowadząc płasko piaskową ścieżką przez młody brzozowy lasek, z pojedynczymi świerkami i modrzewiami. Dochodzimy do krzyżówki pod kulminacją Skalniaka, gdzie kiedyś dochodził z prawej szlak czerwony z Karłowa.

Szlak przez Lisi Grzbiet / Pierwsze oznaki jesieni

Napotykamy żwirową, szeroki, narzucający się gościniec i wędrujemy nim do pobliskiego wyjścia ścieżki przyrodniczej z Błędnych Skał.

Na Skalniaku / Wyjście na ścieżkę przyrodniczą

Skręcamy w lewo i między bujnymi paprociami rozpoczynamy zejście z płaskowyżu. Z odsłoniętych przestrzeni rozciąga się widok na południe z lesistymi grzbietami Wzgórz Lewińskich, w których wyróżniają się Grodziec i Krucza Kopa oraz fragmentem Gór Orlickich.

Paprocie na Skalniaku / Widok na południe ze ścieżki dydaktycznej

Schodzimy kamienistą ścieżką do granicy zwartego lasu, po drodze mając jeszcze szerszy wgląd w Góry Orlickie.

Zejście ze Skalniaka / Widoczek na Góry Orlickie

W lesie wychodzimy na ciąg drewnianych schodków, które wiodą już mniej stromo wśród świerków i paproci.

Zejście ku Szosie Stu Zakrętów

Ścieżka wychodzi ze zwartego lasu i biegnie teraz trawersem, znów z ograniczonymi widokami w stronę Gór Orlickich i Wzgórz Lewińskich.

Paprocie przy ścieżce przyrodniczej

Wznosimy się znów lekko, okrążając oderwane od stoliwa bloki skalne.

Na trawersie Skalniaka

Prowadząca wzdłuż barierek ścieżka zwęża się miejscami, miejscami stromo opada z piaskowcowych prożków.

Pod Skalniakiem na ścieżce przyrodniczej

Wreszcie dróżka zakręca w prawo i już jako wygodny leśny dukt zakosami sprowadza do parkingu przy Drodze Stu Zakrętów, przy początku wahadłowego odcinka szosy na Błędne Skały.

Trasa nad Szosą Stu Zakrętów

Przy parkingu i krzyżówce odnajdujemy mające tu swój początek znaki niebieskie, które łagodnie, choć z monotonią przerywaną gdzieniegdzie przez niewielkie bloki skalne wznoszą się na Rozdroże pod Lelkową. Tu szlak niebieski i czerwony biegną w górę wprost na Błędne Skały. My zaś pobłądzimy jeszcze troszkę, idąc w lewo, trawersem, szlakiem rowerowym, wychodzącym po niewiele ponad kilometrze na szosę z Pstrążnej tuż pod Bukowiną Kłodzką.

Przydrożne głazy

Szlak zielony z Kudowy-Zdroju, który tu napotykamy, ścinając łuk jezdni podchodzi krótko lasem ku wzniesieniu na jakim znajduje się sanatorium Orlik. 400 metrów dalej znaki zielone skręcają w prawo, prosto na Błędne Skały. Tu ponownie można sobie trasę skrócić, ale wtedy ominie nas fragment malowniczych łąk z widokami na Karkonosze, które zaczynają się tuż za widoczną na wprost kapliczką.

Kapliczka w Bukowinie Kłodzkiej / Karkonosze z Bukowiny Kłodzkiej

Z prawej, od skansenu w Pstrążnej dołącza szlak niebieski. Niestety łąki tylko częściowo są wykaszane, w części zarosły też krzewami. Znaki niebieskie wiodą prosto, lekko w dół, wzdłuż granicy lasu. Przed nami widok się rozszerza o Góry Jastrzębie, Adrszpasko-Teplickie Skały, stołową górę Ostasz oraz widniejące na wprost ponad lasem wąwozy Broumowskich Ścian z wianuszkiem Gór Suchych na horyzoncie.

Wąwozy Broumowskich Ścian

Szczególnie ładnie prezentuje się Ostasz, pod którym rozłożyły się Police nad Metują.

Widoki znad Bukowiny Kłodzkiej, w tle Ostasz

Przez dolny skraj łąki przebiega granica i szlak niebieski kieruje się tu w prawo, w las. Zanim jednak weń wejdziemy jeszcze raz spójrzmy na Karkonosze – od Czernej Hory przez Śnieżkę po Lasocki Grzbiet.

Widoki z Bukowiny Kłodzkiej na Karkonosze

Na granicy zostawiamy szlak, który robi tutaj lekkie zakole i kierujemy się prosto wzdłuż słupków, którędy wyznakowano szlak narciarski. Lekko pod górę dochodzimy ponownie do szlaku niebieskiego i żółtego opodal posadowionej na skałce ambony. Wybieramy szlak żółty i na razie łagodnie, mijając coraz częstsze, choć wciąż niewielkie skałki granicą dochodzimy do znajomego już szlaku zielonego pod samymi Błędnymi Skałami.

Na granicy polsko-czeskiej

Czeka nas teraz, przypominające nieco wspinaczkę na Szczeliniec podejście po kamiennych schodkach, wcięciami między potężnymi piaskowcowymi ścianami.

Podejście na Błędne Skały

Nad ścianami dróżka się wypłaszcza i dość niespodziewanie po takim krajobrazie wkracza na skraj tłocznego w sezonie parkingu poniżej punktu kasowego w Błędnych Skałach.

Pod Błędnymi Skałami

Ponieważ samą trasę przez labirynt Błędnych Skał już to opisywano, nie będę opisu powtarzał. Dodam że jeśli ktoś nie chce płacić labirynt można ominąć ścieżką okalającą go od północy (szlak czerwony), z której niestety w ostatnich latach zrobiono “ceprostradę”, zagradzając m.in. zejście do punktów widokowych na skałkach na granicy z Czechami, zapewne z uwagi na “bezcenne” walory przyrodnicze, które nie przeszkadzały w wykonaniu wspomnianych urządzeń dla osób zmęczonych spacerem z pobliskiego parkingu. Z potężnych wybudowanych platform z ławeczkami widać niewiele, bo są niemal całkowicie zarośnięte drzewami.

Obejście Błędnych Skał / Widok na Broumowskie Ściany i Góry Bystrzyckie

Na granicy / Jeden z bloków skalnych przy szlaku

Wreszcie ścieżka zakręca w prawo i dociera do okazałej, przypominającej peron dworcowy “poczekalni” wybudowanej przy wyjściu z Błędnych Skał z charakterystycznym skalnym grzybem.

Na trawersie Błędnych Skał

Szlak czerwony prowadzi krótko w prawo, z powrotem w stronę szosy dojazdowej do Błędnych Skał by odbić wkrótce w lewo, prostą drogę między świerkami. Biegnie ona płasko do wcięcia między masywem Błędnych Skał a Skalniaka z Krągłym Mokradłem, z którego spływa jeden z cieków wpadającego do Metuji potoku Żidovka (Żydówka). Znad występujących tu ścian mały ograniczony widok na łąki między Karłowem a Pasterką, Broumowskie Ściany oraz Góry Kamienne i Sowie na widnokręgu.

Na krawędzi płaskowyżu Błędnych Skał

Szlak czerwony krótko schodzi w jar pomiędzy skałami, przekracza potok i przewija się na przeciwną stronę dolinki.

Zejście w dolinkę potoku

Krótko podchodzimy na płaskowyż Skalniaka i wędrujemy nim początkowo wygodnie, piaszczystą dróżką. Niestety potem zaczynają się dość kłopotliwe rozrzucone kamienie.

Szlak czerwony na dziedzińcu pod Skalniakiem

Lepiej jest dopiero, gdy wyjdziemy na koniec znajomej żwirowej drogi. Czeka nas teraz przyjemny powrót przez Lisi Grzbiet, wśród wrzosów, paproci i borówczysk.

Znów na Lisim Grzbiecie

Przed zejściem na Przełęcz Lisią raz jeszcze spoglądamy z południowych tarasów. Tym razem słońce przeszło na drugą stronę nieboskłonu i wyraźnie, obok bliskich sylwet Ptaka, Narożnika i Kopy Śmierci, a także Gór Orlickich widać w oddali Góry Złote, Bialskie i Masyw Śnieżnika, a w tle zaznacza się Wysoki Jesionik.